મને વિચાર આવે છે

મને વિચાર આવે છે
——————–
મને વિચાર આવે છે … કે
હું ચાલ્યા તો કરું છું …..
પણ હું ક્યાં છું ?
આ ભીડ ભરેલા શહેરમાં હું ક્યાંક ખોવાઈ ગઈ છું ,
અને સિર્ફ સળગતી હવાનો શ્વાસ લઇ રહી છું .
હું ચાલુ છું ? ના ! હું તો સંબંધોની તિરાડો વચ્ચે થોડું ખસું છું .
પણ આ માનવ મહેરામણના દરિયા માં
મારા પગની છાપ પણ નજીવી બાબતની જેમ ભુંસાઈ જાય છે.
તો મારી ઓળખ ક્યાં રહી જાય છે ?

મને ફરી વિચાર આવે છે કે ……..
ભીજ્વેલા દાણાની જેમ જીવનની દરેક પળો ને
હું ક્યાં સુધી વાટીશ ? શ્રધ્ધા તો છિન્ન ભિન્ન થઇ રહી છે ,
અંતરના ખૂણે મને એક ડર છે ? કે વહેમ છે ..
હું સંસાર નાળામાં ફસાયેલી નારી છું . …જાણે કે
એવી સ્થિતિમાં છે જે બહાર નીકળવા અસમર્થ છે .
મને બધું જ અસમર્થ લાગે છે ….

પણ વળી ત્યાં વિચાર આવે છે કે ………..
મેં ઈશ્વરને જોયો તો નથી છતાં પણ
જીવન પથ પર એક એક પગ મુકતા મેં એનો
વિચાર કર્યો છે—–ક્યાંક તો એ હશે જ !
એજ મને ક્યારેક બહાર કાઢશે ,
હવે તો બસ એજ વિચાર આવે કે એ જ મને ઉગારશે !
‘અનુ’ એજ મને ઉગારશે !!

@Anu..